Córki całymi latami nie odwiedziły chorej matki. Nawet kasy nie wysyłały, ale gdy zmarła, do spadku były pierwsze
Lata mijały, a pani Helena, starsza i schorowana kobieta, spędzała dni w samotności, wypatrując przez okno nadchodzących listów od córek, o wizytach nawet nie marzyła. Mimo upływu czasu jej dzieci nie miały dla niej ani chwili, ani złamanego grosza na leki… Wciąż wierzyła, że coś się zmieni. Gdy po latach przyszedł list, łzy wzruszenia przeszły w bolesne rozczarowanie, bo zamiast pomocy otrzymała…
Gdy zmarła, po raz pierwszy od lat drzwi jej domu się otworzyły. Córki pojawiły się natychmiast, ale zamiast łez po stracie matki, zaczęły rozmawiać o spadku, pomijając szczegóły jej odejścia. Jednak wśród jej rzeczy znalazły coś, czego się nie spodziewały…
Oczekiwanie, które nigdy nie przyszło
Pani Helena była samotną kobietą, która przez większość swojego życia dbała o swoje córki. Po śmierci męża, całkowicie poświęciła się ich wychowaniu, nie zważając na własne potrzeby ani zdrowie. Ostatnie lata spędzała samotnie, powoli przegrywając walkę z chorobą, marząc jedynie o obecności swoich dzieci, na które zawsze mogła liczyć… przynajmniej tak kiedyś myślała. Wierzyła, że któregoś dnia usłyszy dzwonek do drzwi, a w progu zobaczy uśmiechnięte twarze swoich córek. Niestety, życie miało dla niej inny plan.
Mijały kolejne lata, a Helena nie otrzymała nawet listu ani telefonu. W dniu swoich 75. urodzin usiadła na werandzie, licząc, że może ten dzień przyniesie jej choćby krótką wizytę. Gdy nikt się nie zjawił, zrozumiała, że jest skazana na samotność. Mimo to nadal wierzyła, że córki prędzej czy później przypomną sobie o niej, a ona będzie mogła poczuć ich miłość. To życzenie trzymało ją przy życiu.
Zaskakujący list, ale nie taki, jakiego oczekiwała
Pewnego dnia, po latach ciszy, listonosz przyniósł pani Helenie kopertę. Ręka lekko jej drżała, gdy otwierała przesyłkę, marząc, że to może list od jednej z córek, choćby kilka słów, które dałyby jej nadzieję. Jednak to, co zobaczyła, złamało jej serce. Był to list od prawnika, a jego treść mówiła o prośbie w sprawie przepisania części jej majątku na jedną z córek, która ponoć „miała ciężką sytuację finansową”. Helena nie mogła uwierzyć, że zamiast troski i opieki, która przysługiwała matce, jej dzieci oczekują jedynie zysku.
Zła i rozczarowana, odmówiła, a wtedy zaczął się cykl kolejnych listów i wezwań. Żadna z córek nie przyjechała osobiście, ale każda z nich zdawała się bardziej interesować jej domem niż samą matką. Mimo tych przykrych doświadczeń pani Helena do końca swoich dni wierzyła, że to wszystko może jeszcze jakoś się ułoży.
Nieoczekiwane przybycie córek
Gdy pani Helena zmarła, nagle w drzwiach jej starego domu pojawiły się córki, które od lat nie miały dla niej czasu. Wszystkie zjawiły się niemal natychmiast, rzucając się do domu, który pozostawiła, jakby czekały tylko na ten moment. Rozmowy, które powinny być pełne wspomnień i żalu, szybko przerodziły się w dyskusję o podziale majątku.
Jednak gdy zaczęły przeszukiwać dom w poszukiwaniu cennych przedmiotów, w jednej z szuflad znalazły coś, co je zaskoczyło. Był to list, ręcznie napisany przez panią Helenę. Słowa tam zawarte były pełne bólu i smutku, lecz nie zabrakło też gniewu i żalu. List był jak ostatnia wiadomość do córek, w której wyjaśniała, jak bardzo bolała ją ich nieobecność, jak wiele dla niej znaczyły, choć ostatecznie poczuła się przez nie zdradzona. Pani Helena napisała w nim, że oddała swoje mieszkanie fundacji pomagającej samotnym matkom, które nie mają żadnej pomocy, bo wiedziała, że córki nigdy się nią nie przejmowały. Mieszkanie, o które walczyły, już do nich nie należało.
Prawda wychodzi na jaw
Prawda o tym, jak bardzo zaniedbały swoją matkę, uderzyła córki z ogromną siłą. Ich złość na decyzję matki, która przekazała dom fundacji, w końcu przerodziła się w wyrzuty sumienia, choć dla niektórych z nich była już spóźniona. Helena pozostawiła im wyraźny znak, że pieniądze i majątek nigdy nie mogą zastąpić miłości i troski, na które liczyła przez całe życie.
Comments