Gdy tatę odwiedziła kuzynka z Ameryki, polubiłam ją. Byłam w szoku, gdy wyszło, że nie jest osobą, za którą się podaje

Tata nie posiadał się z radości, gdy po latach odwiedziła nas kuzynka z Ameryki. Z pozoru serdeczna, elegancka i pełna życia, od razu zdobyła naszą sympatię. Częstowała nas historiami o Nowym Jorku, opowieściami z podróży i prezentami, które przyprawiły nas o dreszcze zachwytu. Nagle poczułam, że to ktoś, kto może stać się dla nas bliski…

Z biegiem czasu zaczęłam jednak dostrzegać pewne niepokojące sygnały. Sposób, w jaki mówiła o naszej rodzinie, jej pytania o majątek ojca… Zastanawiałam się, czy powinniśmy się niepokoić. W końcu, kiedy myślałam, że to tylko moja wyobraźnia, odkryłam coś, co nie pozostawiało złudzeń…

Przedziwna kuzynka z Ameryki

Zjawienie się kuzynki z Ameryki było dla naszej rodziny jak święto. Tatę i kuzynkę Marię dzieliły całe dekady życia – ostatni raz widzieli się, gdy byli dziećmi. Tym bardziej ucieszyłam się, widząc, jak tata od razu zaczął traktować ją jak ukochaną siostrę. Maria była charyzmatyczna, elegancka, pełna energii – zdawała się wnosić coś wyjątkowego do naszego spokojnego, poukładanego świata. Miała też wyjątkowy dar – umiała mówić w sposób, który sprawiał, że wszyscy słuchali z zapartym tchem.

Maria, wiedząc, że w Polsce życie wygląda inaczej niż w Stanach, zaczęła nas zasypywać opowieściami o swoim bogatym życiu. Przywiozła drogie upominki – kosmetyki, ekskluzywne dodatki i gadżety, które rzadko można było zobaczyć w naszym kraju. Tata był oczarowany i stale mówił, że powinien więcej podróżować. A ja… ja zaczęłam zastanawiać się, czy Maria rzeczywiście jest tą cudowną, bezinteresowną osobą, za jaką się podaje.

Pierwsze sygnały niepewności

Z czasem zauważyłam, że Maria zadaje coraz więcej pytań o naszą rodzinę, głównie o majątek taty i nasze plany na przyszłość. „To pytania z ciekawości”, tłumaczyłam sobie, próbując zrozumieć jej intencje. Ale Maria często wracała do tych tematów, a pewnego razu zasugerowała, że „powinniśmy pomyśleć o formalnościach w razie nagłej sytuacji”. Nie wiedziałam, jak to odbierać. Może Maria naprawdę troszczy się o nasze dobro? A może coś tu jednak nie pasuje?

Coraz częściej rozmawiała z tatą na osobności, a tata nagle zaczął się zamyślać, planować coś, o czym nie mówił mi ani słowa. Był jakby roztargniony, czasem nerwowy, gdy go pytałam, co tak naprawdę się dzieje.

Kłótnia, która wszystko zmieniła

Nastąpił przełomowy wieczór, kiedy Maria zaproponowała tacie, aby zapisał jej część naszego domu. Twierdziła, że „to będzie dla nas zabezpieczenie”, gdyby cokolwiek się stało. Na co dzień ostrożny, tata nagle wyraził zgodę, co wywołało we mnie ogromną złość. Nie mogłam uwierzyć, że tak łatwo poddaje się namowom osoby, której właściwie nie znał od lat. Wywiązała się gorąca dyskusja, która przeszła w kłótnię.

• „Tatko, nie rozumiesz, że to może być pułapka?!” – próbowałam go przekonać, ale nie słuchał.
• „Przesadzasz, ona jest rodziną!” – odpowiedział zirytowany, broniąc Marii.

Nie mogłam uwierzyć, że tata był gotów bardziej ufać kuzynce z Ameryki niż mnie. Zdeterminowana, postanowiłam dowiedzieć się więcej.

Prawda wychodzi na jaw

Korzystając z okazji, że Maria wyszła na zakupy, sprawdziłam, co rzeczywiście o niej wiedzieliśmy. Przeszukałam dokumenty, próbując znaleźć cokolwiek, co mogłoby potwierdzić jej tożsamość. Wtedy natknęłam się na e-maile, które tata otrzymywał od nieznajomego nadawcy… Wszystkie sugerowały, że „kuzynka” to oszustka, a nie osoba, którą znał z dzieciństwa. Jak się okazało, prawdziwa kuzynka taty… zmarła lata temu, a Maria była oszustką, próbującą zdobyć zaufanie i majątek taty.

Moje serce zamarło. Właściwie od razu zadzwoniłam do taty, który był w restauracji z Marią. Podjechałam tam, a kiedy im o wszystkim powiedziałam, twarz Marii zmieniła się momentalnie. Bez słowa wybiegła z restauracji, zostawiając nas w absolutnym szoku. Tata był wstrząśnięty – jego naiwność i otwartość na rodzinę z Ameryki zostały bezlitośnie wykorzystane.

Refleksja na koniec

Dziś, gdy myślę o tej sytuacji, zastanawiam się, czy tata wybaczy sobie tę łatwowierność. Zaufanie jest cenne, ale nie można go rozdawać każdemu. Co myślicie o tej historii? Czy sami dalibyście się nabrać na „kuzynkę z Ameryki”? Dajcie znać w komentarzach na Facebooku!